سرمازدگی در کوهستان(هیپو ترمی)

سرمازدگی 

سرمازدگی در درجه حرارت های زیر صفر درجه سانتیگراد ایجاد می شود وناشی از انجماد و متعاقبا مرگ بافت ها می باشد که کاهش دمای بدن را به زیر ۳۵ درجه سانتی گراد سرمازدگی می گویند.دمای بدن به آرامی افت می کند و سرما کم کم عملکرد دستگاه های بدن را مختل می کند. افراد پیر، کودکان، الکلی ها و کسانی که سوء تغذیه دارند بیشتر از دیگران در معرض سرمازدگی هستند.

هسته مرکزی بدن شامل مغز، قلب ، ششها و دیگر ارگانهای حیاتی بدن می شود.شایعترین محلهای ایجاد سرما عبارتند از: گوش، پا، انگشتان، دست و بینی.
سرما زدگی را بر اساس حرارت مرکزی بدن به سه درجه تقسیم می کنند :

۱- خفیف: ( Mid) از ۳۲ درجه تا ۳۵ درجه سانتیگراد

۲-  متوسط: ( Moderate) از ۲۸ درجه تا ۳۲ درجه سانتیگراد

۳-  شدید: ( Sever) کمتر از ۲۸ درجه سانتیگراد

 دمای نرمال هسته مرکزی بدن ۳۷ سانتی گراد است. و کافی است که این دما دو درجه کاهش پیدا کند تا فرد دچار سرمازدگی گردد. و اگر به دمای ۲۸ درجه برسد فرد جان خود را از دست می دهد.

علتها:

۱-  سرما ( عاملی مهم اما به تنهایی ایجاد سرمازدگی نمی کند.(

۲-  خیسی ( آب خاصیت عایق لباسها را از بین می برد و در ضمن تبخیر آنهم باعث از دست رفتن گرمای بدن می شود)

۳- باد (باعث از دست دادن گرما روی پوست بدون پوشش می شود. از میان لباسهایی که ضدباد نیستند عبور می کند و همچنین باعث افزایش تبخیر آب از لباسهای خیس می شود).

۴– خستگی ( عامل اصلی ) که می تواند در اثر راه رفتن زیاد، تند راه رفتن،بار سنگین، گرسنگی و یا لباس نامناسب ایجاد شود.

۵– عدم تحرک برای مدت طولانی (مثلآ در صعود های ترکیبی وصعود از یخچالها ) به علاوه ی سردی هوا , رطوبت بالا , وزیدن باد و خیس بودن لباس ها گرفتار شدن در بهمن نیز باعث مستعد شدن فرد و بروز سریع تر و شدیدتر آسیب های ناشی از سرما خواهد شد.

۶- تماس با فلزات مانند انگشتر،کلنگ و …

 پوست سرما زده می تواند:
سفت و رنگ پریده (گاهی آبی یا سفید) باشد
سرد است
مور مور شود
بی حس شود
تاول در موارد شدید سرمازدگی ایجاد شود

نشانه های اخطاردهنده اولیه:

احساس سردی و ناراحتی، نغ زدن و غرغر کردن، کم کردن سرعت و عقب ماندن، سختی در عبور از جاهای سخت، کاهش سرعت در عملکرد ذهنی یا فیزیکی، لکنت زبان، هماهنگی ضعیف، شروع لرزیدن

نشانه های خطرناک:

توقف لرزیدن، حرکات تشنجی آهسته، افتادن، غش کردن، هشیاری کم یا عدم هشیاری، توهم، ضربان و تنفس آهسته. مراقب تلو تلو خوردن، من من کردن، لکنت زبان پیدا کردن و گلایه کردن باشید.

نشانه های جدی تر:

احساس شدید سرما، تلو تلو خوردن، تاثیر روی قضاوت (فرد دچار گیجی می شود)، خواب آلوده، مشکل ایستادن بر روی پاها بعد از خوابیدن، حالت لرزیدن غیر قابل کنترل می شود، دیگر به سرما اهمیتی نمی دهد ( ژاکت باز است و دستکش ها یش به دستش نیست).

این نشانه ها با ترتیب خاصی نمایان نخواهند شد. و شاید بدن فرد در حالیکه به سرعت گرما از دست می دهد خیلی از نشانه ها را نداشته باشد. اما تشخیص زود هنگام نشانه ها می تواند به بهبودی فرد کمک قابل ملاحظه ای کند.

پیشگیری:

۱ – از سر تا نوک پا لباسهای مناسب ضد باد و ضدآب بپوشید.

 -2 همیشه کلاه، دستکش، بارانی، و شلوارهای چسپان به همراه داشته باشید.

۳-  غذاهای انرژی بخش کافی قبل و در طول برنامه میل کنید. بطور منظم نیز آب بنوشید.

 درمان:

به چند طریق می توان اقدام به گرم کردن محل سرما زده نمود:
دستها را داخل زیر بغل سمت مقابل قرار دهیم و پاها را در داخل هم جمع کنیم
ناحیه سرما زده را با لباسهای گرم و خشک بپوشانیم
ناحیه یخ زده را در داخل آب ۳۸ تا ۴۲ درجه قرار دهیم

 -1اولین گام جلوگیری از اتلاف حرارت بیشتر است به سرعت بیمار را از معرض باد و سرما دور کرده و به یک پناهگاه برسانید. این پناهگاه می تواند یک ساختمان، چادر، پناه یک درخت و یا تخته سنگ باشد. از قرار دادن بیمار روی زمین سرد و برفی اجتناب کنید.

۲- باید گرم کردن عضو طی چند ساعت انجام پذیرد. مطمئن شوید سر پناه شما گرم خواهد ماند و می توانید تمام مراحل گرم کردن را به شروع در همان محل به پایان برد.

۳-  برای گرم کردن بهترین روش تماس پوست به پوست است بیمار را با یک امداد گر در یک کیسه خواب قرار دهید می توانید از سنگها و یا بطری های گرم( نه داغ)استفاده کنید دقت کنید که به بیمار آسیب نرسانید بیمار را با پتو و ملافه های گرم بپوشانید.

۴-  امکان دارد به دنبال گرم کردن، تاولهایی در پوست رخ دهد که با پانسمان ساده پوشیده باید گردد.

۵-  در خلال گرم کردن نوشیدنی های گرم مثل قهوه یا چای استفاده کنید هرگز از الکل یا سیگار طی روند گرم کردن استفاده ننمائید.

۶- هرگز محل یخ زده را ماساژ ندهید. چون باعث می شود گرما از هسته مرکزی بدن او خارج شودبعد از گرم کردن عضو توجه داشته باشید چنانچه عضو مجدداً در معرض سرما قرار گیرد آسیب مجدد وارده بسیار شدید تر از دفعه اول است. لذا باید از این امر پرهیز گردد.

پس از درمان

اگر که با مورد حاد فرد سرمازده در کوه مواجه هستید که هوشیاری اش را از دست داده، بهتر است که آنجا را ترک نکنید.

تا آنجایی که ممکن است محل امنی برای او فراهم کنید و بدنبال کمک بفرستید.

اما اگر که نشانه های فرد سرمازده شدت کمتری دارد، اصلا اصرار نکنید که تا فلان محل مشخص باید ادامه دهید، بلکه سریع ترین و امن ترین مسیر ممکن را برای ترک کوه انتخاب کنید.

هنگامیکه به پایین کوه رسیدید گرم کردن دوباره و تامین دوباره سوخت مورد نیاز او را ادامه دهید.

همچنین با پزشک مشورت کنید.

و همیشه بخاطر داشته باشید کسیکه یکبار در طول روز سرمازده شد، احتمال اینکه دوباره سرما زده شود وجود دارد و بدانید که بار دوم با شدت بیشتری سرمازده خواهد شد.

اثرات یخ زدگی تا کی باقی می ماند؟
در صورت درگیری پوست و لایه های سطحی عضو بهبودی کامل محتمل است، با این حال زمان لازم برای بهبودی حس و قدرت ناحیه درگیر متفاوت است در برخی موارد بی حسی و گزگز در نوک انگشتان بهبود نمی یابد. بخشی از بدن که قبلاً دچار سرما زدگی شده و بهبود یافته است در مقایسه با سایر نواحی بدن در آینده به سرما حساس تر است. امکان دارد تا ۶ هفته بعد از درمان وسعت محل آسیب دیده و میزان بافت های زنده مانده مشخص نشود. لذا هرچه با درمان طبی بتوان زمان را بیشتر در دست داشت بهتر می توان در ارزیابی وسعت نهایی آسیب و میزان بافتهای مرده تصمیم گرفت و در صورت نیاز به جراحی برای برداشتن عضو مقدار کمتری از عضو مورد نظر طی جراحی برداشته شود.

سرمازدگی

سرمازدگی

  1. عالم گفت:

    ممنون به خاطر این مقاله خوب 🙂
     

پاسخ دادن به عالم لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*